3/4/18

ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΑΙΔΟ ΠΑΛΙΟ



Σύνθεση Χρήστος Γιαννόπουλος Στίχος Ελένη Μέη Ασημακοπούλου Ερμηνεία Λίνα Μιχαήλ Απο το άλμπουμ Οδός Αυλαίας Παραγωγή 9/ 2016 Επιμέλεια video Ελένη Μέη Ασημακοπούλου


Μια μονότονη βροχή που όσο πάει και δυναμώνει Μια στενάχωρη εποχή και η καταχνιά ζυγώνει Μεσ'τα κυκλάκια του καπνού ραδιόφωνο χαμηλωμένο στη μοναξιά του δειλινού τραγούδι αργό και βραχνιασμένο Γυρνά ο χρόνος μου σ'αυτόν που είχε πει πως θα με νοιάζεται σ'ένα στρατόπεδο παλιό που τώρα γράφει ενοικιάζεται Μια μ'εγκαταλείπουν οι αισθήσεις μου τρέχουνε και χάνονται με σηκωμένα πέτα και πίσω με γυρνούν οι παραισθήσεις μου στο σιωπητήριο που βάραγε η τρομπέτα Μια στενάχωρη εποχή σ'ένα σταθμό έμεινα πίσω μ'ένα λυγμό κι'ένα φιλί Κράτα μου είπε..θα γυρίσω.

Το φιλί της Πεταλούδας


Οταν κάποιος Ιούδας θα πεθαίνει..

ΤΩΡΑ ΘΑ ΒΡΕΞΕΙ



Μουσική-Ενορχήστρωση Δημήτρης Κοντογιάννης -
Στίχος Ελένη Μέη Ασημακοπούλου -
Ερμηνεύει η Ντένια Κουρούση Αλμπουμ ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΟΥ © copyright 5ος/2017


Τώρα θα βρέξει Σ ένα σύννεφο ψηλά σού'χω φυλάξει μια βροχούλα που θα στείλω να σε ψάξει και θα πλυθώ κι εγώ μαζί σου να καθαρίσει η αυλή σου απο έναν κόσμο που καλό δεν σού'χει τάξει Δώσε μου απόψε αστραπή την δύναμη σου σκύψε φεγγάρι μου ασπάσου τον και σβύσου Τώρα θα βρέξει κι αυτός θα τρέξει κόντρα στον άνεμο να κοιμηθεί μαζί σου Τώρα θα βρέξει κι αυτός θα τρέξει σαν τότε που έκλαιγα και μού΄λεγε κοιμήσου Σ ένα αστέρι μακρινό σού'χω χαράξει χρυσή κλωστή για όταν ο ύπνος σε ταράξει για να δεθώ με τα όνειρά σου να μοιραστώ τα φανερά σου ο μαύρος ίσκιος να κρυφτεί να προσπεράσει. Δώσε μου απόψε αστραπή την δύναμη σου σκύψε φεγγάρι μου ασπάσου τον και σβύσου Τώρα θα βρέξει κι αυτός θα τρέξει κόντρα στον άνεμο να κοιμηθεί μαζί σου τώρα θα βρέξει,κι αυτός θα τρέξει σαν τότε που έκλαιγα και μού'λεγε κοιμήσου.

Η ΜΑΜΗ



Μουσική ενορχήστρωση Δημήτρης Κοντογιάννης - Στίχος Ελένη Μέη Ασημακοπούλου - Ερμηνεύει η Θεοδοσία Στίγκα - Αλμπουμ ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΟΥ © copyright 5ος/2017

Η Μαμή Γεννήθηκα ανάποδα κι'άργησα ν'ανασάνω η μάνα μου αναστέναζε και το ταβάνι έσταζε οχτώ νομάτοι στέκαν απο πάνω η μάνα μου αναστέναζε και το ταβάνι έσταζε με τράνταζε η μαμή να μη πεθάνω.. Και στα δεκάξι χρόνια μου μάτωσα τα σεντόνια μου ταράζοντας την κάλμα των ενοίκων μα δε μου χρώσταγαν καλό κι ένοιωσα μέσα μου εγώ τον ίλιγγο αυτόν των ενηλίκων.. Γεννήθηκα στις εικοστρείς και ήτανε Σεπτέμβρης ήτανε χρόνος δίσεκτος κι'ο ίσκιος μου παρείσακτος και έμαθα πως είναι να σαλεύεις ήτανε χρόνος δίσεκτος κι'ο ίσκιος μου παρείσακτος μου φώναζε η μαμή ''δεν κινδυνεύεις'' Και στα δεκάξι χρόνια μου έσφιξα τα σαγόνια μου και την φυγή μου έκανα καθήκον σκάβω στου χρόνου τη ρωγμή αχ φουκαριάρα μου μαμή τον ίλιγγο μισώ των ενηλίκων..