Αγοραίος έρωτας

Ωδή σε μια άγνωστη......χαμένη στα κόκκινα τα φώτα της ηδονής..

Απόψε θα κοιμηθώ χαμογελαστός, και θα ξυπνήσω γαλήνιος.

Τι κι αν δε σε λένε στην πραγματικότητα «Κάρλα»,τι κι αν έπρεπε να σού δώσω ένα πορτοκάλι για να κολλήσω για λίγο το κορμί μου πάνω στο δικό σου: Ήμουν τίμιος, κι ήσουν τίμια. ...
Μού είπες «τόσο», σού είπα «εντάξει».
Χωρίς να λογαριάζεις ούτε πώς είμαι, ούτε ποιός είμαι, ούτε τι θα κερδίσεις από μένα στο μέλλον.
Χωρίς ψεύτικες αναστολές, χωρίς περιττές χρονοτριβές, χωρίς αχρείαστες ντροπές, χωρίς ανούσιες τύψεις.

Απόψε θα κοιμηθώ χαμογελαστός, και θα ξυπνήσω γαλήνιος:
Γιατί έχω τη μυρωδιά από το κορμί σου κάτω από τα νύχια μου...

(by Μαύρος Γάτος)

 

στίχοι Ελένη Μέη Ασημακοπούλου

σύνθεση Χρήστος Γιαννόπουλος

ερμηνεία Βάσια Ζήλου

 

ΞΕΝΥΧΤΗΣ ΕΡΩΤΑΣ

ΞΕΝΥΧΤΗΣ ΕΡΩΤΑΣ

Σαν σαββατιανό σταφύλι
γεύση απ'τα δυό σου χείλη
ερωτάκι μου...
σαν νυχτώσει έλα πάλι
σού'χω στρώσει προσκεφάλι
ανεμάκι μου..
.......................................................
Μια φωτιά η αγκαλιά σου
κι'εγώ καίγομαι κοντά σου
νυχτεράκι μου
πυροτέχνημα στη νύχτα
τ'άστρα στην ποδιά μου ρί'χτα
ξενυχτάκι μου..
..........................................................
(R)
Πίσω απ'τις κλειστές τις γρύλιες
το καρτέρι μου
ντύνω με ανάσες χίλιες
το νυχτέρι μου
ο ξενύχτης έρωτάς μου
σαν τον άνεμο
μπλέκεται στ'αγκάλιασμά μου
το παράνομο
..........................................................

Τρεις σταγόνες ευτυχίας
ο χρησμός κάποιας Πυθίας
βασανάκι μου..
στον βωμό του έρωτά σου
καίω τ'αναφιλητά σου
στο κορμάκι μου...
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

ΞΕΧΑΣΑ ΠΟΛΛΑ

ΞΕΧΑΣΑ ΠΟΛΛΑ

Ξέχασα πολλά απο σένα..
τον ήχο τηs φωνήs σου
την μυρωδιά απ το δέρμα σου...
τη γεύση απ το φιλί σου..
Ξέχασα και κάτι ακόμα
το περπάτημά σου
την μάρκα των τσιγάρων σου
το τέλειο άρωμά σου..

Ξέχασα πολλά απο σένα
μνήμεs επουλώνω
ξέχασα να προσπαθώ
λάθη να διορθώνω..

(R)
Ομωs δεν ξέχασα ποτέ
αυτό το αθώω βλέμα σου
που βάφτιζε αληθινό
το πιο πρόστυχο ψέμα σου
δεν ξέχασα ούτε στιγμή
τιs γαλανέs φωτιέs σου
που έκαιγαν και ξόρκιζαν
όλεs τιs ενοχέs σου..

Ξέχασα πολλά απο σένα
όχι όμωs τα μάτια σου..
με στοιχειώνουν σαν κατάρα
δυό μόνο κομμάτια σου..
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

ΤΟΥ ΝΟΥ ΤΑΞΙΔΙΑ

ΤΟΥ ΝΟΥ ΤΑΞΙΔΙΑ..

Φόρεσε τα πιο όμορφα
χρυσά στολίδια
κι έλα να ξεκινήσουμε...
του νου ταξίδια..
Σου πρέπει απόψε
του βυθού μαργαριτάρι
την θάλασσα όμωs τούρκεψαν
ληστέs κουρσάροι..

Ασε λυμένα τα μαλλιά
στη πλάτη ρί'χτα
τ αστέρι που σε τριγυρνά
ζηλεύει η νύχτα..
Του νου ταξίδια μάτια μου
που νουs δε βάνει
εκεί στον Ολυμπο οι θεοι
βγήκαν σεργιάνι..

(R)
Μαγιάτικοι Βαρδάρηδεs
του πόθου αναστενάρηδεs
όλο μπερδεύονται
Θεοί κι άνθρωποι σώματα
που λιώνουν στα πατώματα
και ερωτεύονται..
Πρόστυχοs ήχοs τηs καρδιάs
που αργοχτυπάει..
γεύση αμαρτίαs ο ιδρώταs
που κυλάει..

Αστρα τηs νύχταs σάτυροι
όλο σαγήνη..
ν'ακούν αναστενάγματα
μεσ'την γαλήνη..

Φόρα χρυσά στολίδια
πάμε του νου ταξίδια...
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

ΗΤΑΝ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ..

Φθινόπωρο ήταν που έγραψα
τους πιο ωραίους στίχους..
Ακούγοντας τον άνεμο
και της βροχής τους ήχους..
Για έρωτες,για θάνατο...
για αγάπη,για φιλία...
Εμπνευση φθινοπωρινή
μα και μελαγχολία...
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

ΑΛΗΤΗ ΜΟΥ,,

 

 

ΑΛΗΤΗ ΜΟΥ!!!!!!

Που γυρνάς τις νύχτες σου αλήτη μου
και περνάς χαράματα απ΄το σπίτι μου;
ποιος ίσκιος βαρύς σε κυνηγάει...
ποιος αναστεναγμός σε ξενυχτάει;

Δώσ΄μου την μισή σου σκέψη αλήτη μου
και σου ανοίγω η τρελλή το σπίτι μου..
έλα στο κορμί μου ν' αλητέψεις
κι' όλες σου τις νύχτες να γυτέψεις..

Σήκωσε τα μάτια σου αλήτη μου..
και σου δίνω το μισό ξενύχτι μου
σου ανάβω φως στη κάμαρά μου
για να δεις γυμνά τα όνειρά μου..

Eλένη Μέη Ασημακοπούλου
 (by eleni)