Για τον πατέρα μου

 

ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ ΤΟ 1990
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ 79,ΚΑΙ ΕΓΩ 28..
ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΣΤΑ 50 ΤΟΥ..ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΣΠΟΝΤΑΣ.. :-) ΕΛΕΓΕ..
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑ,ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΗΔΗ 10ΧΡΟΝΟΥΣ ΣΧΕΔΟΝ ΓΙΟΥΣ..Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΗΤΑΝ ΑΜΟΙΒΑΙΑ..
Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΣΤΕΡΗΣΕ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΧΑΡΑ
... ΝΑ ΤΟΝ ΕΧΩ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ..
ΗΤΑΝ ΦΛΕΒΑΡΗΣ ΤΟΥ '96 ΟΤΑΝ ΧΕΡΕΤΗΘΗΚΑΜΕ ΣΤΕΡΝΗ ΦΟΡΑ.


Σε πολλούς στίχους οι ποιητές
υμνούν απανωτές φορές το όνομα <μητέρα>
άξια τιμής,και συμφωνώ
μόν'έχω ένα παράπονο..
λίγοι είναι αυτόί που τίμησαν υμνώντας
τον <πατέρα>..

Κι'αρχίζω εγώ,η ταπεινή,
με τη λιτή μου τη γραφή,
εγκώμιο να του πλάθω..
φόρος τιμής τόσο μικρός
γιατι ο άνθρωπος αυτός,
στάθηκε πλάι μου φρουρός
κακό για να μη πάθω.

Οταν εγώ ήμουν μικρή
δεν υποπτεύθηκα στιγμη
τι βάσανα περνούσε..
όμως,ποτέ δεν θύμωνε,και δε βαρυγκομούσε
κι' όταν με έπαιρνε αγκαλιά,
και μου φιλούσε τα μαλλιά,
όλο χαμογελούσε.!

Των παραπόνων ακροατής,
των τσακωμών μας διαιτητής,
δίκαιος πάντα!
σαν έφτανε απ' τη δουλειά
με παιδική αφέλεια,
τη σοκολάτα ζήταγα να βγάλει απ΄τη τσάντα..

Τότε ήταν νέος δυνατός
στα μάτια μου ήρωας σωστός
και πάντα ήξερα,αυτός πως δε φοβάται.
Τώρα,είναι κύριος <γηραιός>..
που και που κάθεται σκυφτός..
συχνά,μισοκοιμάται..
Κι' εγώ..είμαι 28 χρονών..
το ίδιο τον αγαπώ, τον κάνω να θυμάται..

Είναι νομίζω ο καιρός
όλα όσα δε μπορεί αυτός,εγώ να κάνω.
Είναι καθήκον κι' οφειλή
το αγαπημένο του παιδί
το στήριγμά του να σταθεί,και με το παραπάνω.

Δεν παραλείπω ούτε ξεχνώ,πόσο πολύ τον αγαπώ
να λέω στα παιδιά μου..
και εύχομαι ίδια στοργή
να δέχεται σ'αυτή τη γή,από πατέρα ένα παιδί
όση μου έδωσε πολυ!!!
κι'εμένα ο <μπαμπάς> μου!!!
(by eleni)