Φωτογραφίες...

Σκέψεις και στίχοι..

υπογράφω τουςδικούς σου τους νόμους..

παρελθόν...

yes!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΗΘΟΠΟΙΟΣ...

Ενοχή και Αθωότητα = Πόθος..

Λένε..πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής..
η μήπως όχι;........
......................................................................................
Ενοχή και Αθωότητα = Πόθος..

Βουλιάζω στην ματιά σου και θαρρώ..
πως βλέπω την καρδιά σου..
σαν το μισοφέγγαρο..
Αδειάζει και γεμίζει τις νυχτιές..
χαράς και πόνου ακονίζει σαϊτιές.

Την άστατη ζωή σου συγχωρώ
όταν μου δίνεις χρόνο
να μαζεύω τον καιρό..
αυτόν που ανεμίζεις σ'αγκαλιές
μέσα απ'του άνομου.κορμιού σου τις γωνιές.

Πνίγομαι στο φιλί σου και ριγώ
με έχεις φυλακίσει
με τρόπο περίεργο
της κόλασης σε καίνε οι φωτιές
με αγιασμό σε εξαγνίζουν οι γητειές..

Θάνατος και ανάσταση μαζί
μιας ώρας ο έρωτάς σου
σαν χίλιοι παράδεισοι
της πρόστυχης εικόνας σου το φως
που αναζητάει στο σκοτάδι ο τυφλός.
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

Παιδιά!! Της ζήσης οι ελπίδες.. Οταν δεν τα σκοτώνουν..

Εγώ είμαι μόνο ένα παιδί,και υψώνω την φωνή μου.
Για να μου δώσεις δύναμη,'ελα κι'εσύ μαζί μου.
Πιάσου απο το χέρι μου να πούμε ένα τραγούδι
Ν'ανθίσει στον πλανήτη μας ένα ακόμα λουλούδι.

Η Ειρήνη είναι δικαίωμα γαλήνη στην καρδιά μας
Ελα να τραγουδίσουμε τα δικαιώματά μας
Εμείς του κόσμου τα παιδιά,με μία μελωδία
μπορούμε να 'μερέψουμε τ'ανθρώπινα θηρία.

Εμείς του κόσμου τα παιδιά έγχρωμα λευκά μαύρα
Φέρνουμε το ξημέρωμα,διώχνουμε τα σκοτάδια.
Ελα να τραγουδίσουμε για 'λεύτερες Πατρίδες
Εμείς του κόσμου τα παιδιά,της ζήσης οι ελπίδες.
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

Οι Μήνες....

Οσα και να μας τάζουνε οι μήνες..
όσο οδυνηρές κι'αν είναι οι μνήμες
ορθοί στέκουμε ακόμα..
κι'έχουμε δρόμο..
μήνα τον μήνα..να ξορκίζουμε τον χρόνο..

Κι'αν είναι Ιούλιος
που την ψυχή μας καίει
κι'αν είναι Απρίλης
που όλο ψέμματα μας λέει..
ορθοί στέκουμε ακόμα
χτυπά η καρδιά μας
μήνα τον μήνα,που μετρά τα βήματά μας..

Κι αν είναι Μάης
που η ευωδιάτης γής μας πνίγει
κι'αν είν΄Νοέμβρης
παγωνιά που μας τυλίγει..
ορθοί στέκουμε ακόμα
κι'αυτό μας πρέπει..
μήνα τον μήνα,όσο ο χρόνος το επιτρέπει..
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

Δύσκολη Ωρα..

Κοίτα τα μάτια μου με ένα βλέμα
τάχα πως σού'λειψα,πως με ζητούσες
δώσ'μου τα χέρια σου,κι'ας είναι ψέμμα
πέσ'μου να'ρχόμουν πως καρτερούσες..

Μη κάνεις δύσκολη αυτή την ώρα
φέρσου ανάλογα κι'ας μη πονάς..
την χάρη κάνε μου,φίλα με τώρα
τάχα τα χείλη μου πως τα ζητάς.

Ασε ένα ρούχο σου εδώ όπως πρώτα
θα πω το ξέχασες στον καναπέ..
και όπως πάντα σβύσε τα φώτα
να νοιώσω πιο ήρεμη απο ποτέ.

Κι'όταν θα φεύγεις,μπροστά στην πόρτα
παίξε τον ρόλο σου τον τελευταίο
Πέσ'μου πως φεύγεις να πας μιά βόλτα
και μην πεις τίποτα αν δεις να κλαίω..
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

ΝΥΧΤΕΣ,,,,,,,,

ΝΥΧΤΕΣ,,,,,,,,,  

Για άλλους λυτρωτικές..
για άλλους βασανιστικές..
σαν το χρώμα τους.. 
...............................................................

Νύχτες αλήτισες,πονηρές γύφτισες
που με τραβάτε;
Πόρνες στο διάβα σας,θρηνούν στη λάβα σας
ποιός τις λυπάται;
Χλωμά φεγγάρια μου προσκυνητάρια μου
τι καρτεράτε;
Νύχτες που τό'σκασαν,το φως τους τό'χασαν
μην τις ξεχνάτε..

Μακρυνά αστέρια μου,πιάστε τα χέρια μου
τι με κοιτάτε;
Αβατοι οι δρόμοι μου,γύραν οι ώμοι μου
ποιός με θυμάται;
Νύχτες αλήτισες,πλάνες αγύρτισες
τι προσπερνάτε;
Ποιόν μαστιγώσατε;λόγο που δώσατε;
ποιός σας φοβάται;.........
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

Προβλέψιμο Σενάριο..

Δεν εχει ενδειαφερον η ιστορία μου
μονότονο κουραστικό σενάριο
άγνωστο περιεχόμενο το αύριο
ασπρόμαυρη κι ανούσια η ταινία μου..

Δεν έχει αγωνία η πορεία μου
προβλέψιμο και ανιαρό το τέλος
αστόχησε του ήρωα το βέλος
δεν γέμισαν ποτέ τα θεωρεία μου

Mα έτσι ήταν πάντα όλες οι μέρες μου
σε σκονισμένα παλια βιβλία διηγήματα
με δράκους,με νεράϊδες και στοιχήματα
απάντηση καμιά στις καλημέρες μου..

Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

Ετσι'ναι η Αγάπη..

Θυμήσου..Τόσα χρόνια..Τι περιμένεις..

Θυμήσου..Τόσα χρόνια..Τι περιμένεις.. 
........................................................

Πές μου τι περιμένεις..απόψε καταρρέω
κι'εσύ το χέρι ακόμα να μ'απλώσεις
σε θαύματα αν προσμένεις,συγχώρα με που κλαίω..
δεν έχει άλλο Θεό για να σταυρώσεις.

Πέρασαν τόσα χρόνια,κι'ακόμα σ'αγαπάω
σ'έχω βαθειά στο νου και στην καρδιά μου
Κανείς δεν ζει αιώνια,άσε με να σε πάω
σε μέρη που τα βλέπω στα όνειρά μου..

Πολλά αντέχω ακόμα..άσε με να στο δείξω
μη κρύβεσαι πίσω απ'τις ενοχές σου
αν λίγο με αφήσεις,μπορώ να σ'αποδείξω
πως δεν χαθήκανε οι αντοχές σου.

Τι να σου πω καλέ μου..τελειώσανε οι λέξεις..
μα δεν μπορώ να σπάσω την σιωπή σου..
σ'αυτόν σου τον αγώνα,μακάρι να αντέξεις..
μα μόνος σου θα πολεμάς..θυμήσου..
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

Ο ερωτας γινεται ιδρωτας..

Λιώνει ο έρωτας..γίνεται ιδρώτας..
τραβά τον δρόμο μιάς τέλειας βόλτας..
βήμα το βήμα, μια σπιθαμή..
εξερευνώντας ένα κορμί.. 
Λάγνος αλήτης,,υγρή πορεία
έτσι τον θέλει η ιστορία..
Υγρά κορμιά..κι'αυτός κυλάει..
γίνεται ιδρώτας....και ξεγελάει..
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

Το Χαϊβάνι.........!!

ΤΟ ΧΑΙΒΑΝΙ.. 

Κάποτε κάποιου τού'πανε,
να πάρει την εξουσία..
κόντρα να πάει στον καιρό
ανάστημα να υψώσει..
Του τάξανε,ο λόγοs του,
θά'χε μεγάλη αξία
θα τού'διναν την δύναμη
πλήθη να ξεσηκώσει.

'Κείνου του καλοφάνηκε
φούσκωσε σαν μπαλόνι
άρχισε εξουσιαστικά
συνθήματα να γράφει..
αφού τον'επερίμεναν
του κόσμου όλοι οι θρόνοι
χρυσή σφραγίδα ζήτησε
τουs νόμουs να υπογράφει.

Κι'έτσι τον κόσμο ο αρχηγόs..
τον έκανε κουβάρι..
όποιοs τον νόμο αψήφαγε
αυτόs τον τιμωρούσε
τουs λόγουs δέκα ισχυρών
προσωπικά είχε πάρει
αφου τον 'κάναν άρχοντα
'κείνοs τουs προσκυνούσε..

Απ'την πολλή εξουσία του
άρχισε να τα χάνει..
όλη την γη στα πόδια του
ήθελε να την στρώσει..
μόνο που δεν εγνώριζε καλά, το χαϊβάνι..
όλα πωs έχουν τίμημα
που πρεπε να πληρώσει..

Κάλεσε τουs σωτήρεs του
λογαριασμό να δώσει,
που τον ορίσαν αρχηγό
καμάρι και τιμή του..
τουs ρώτησε τι ήθελαν
για να ανταποδώσει
κι'εκείνοι,για αντάλαγμα
ζήτησαν την ψυχή του..

Πάει κι'η εξουσία του,
πάει και τ'αρχηγιλίκι,
για κάποιο λόγο γίνονται όλα,
και τώρα φτάνει!!!
Εκείνον τον ασήμαντο
τον φάγανε οι λύκοι..
Τώρα του κόσμου 
οι ισχυροί..
ψάχνουν άλλο χαϊβάνι.. 
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
 

να ήταν ο κόσμος....

Πρέπει δεν Πρέπει..

Πρέπει,δεν πρέπει...πρέπει.δεν πρέπει..πρέπει........

Πρέπει δεν πρέπει..
ποιός το επιτρέπει;
ποιός το αναιρεί;
της καρδιάς νόμους να αμφισβητήσει
ποιός το μπορεί;

θα προχωρήσω!!
κι'αν αίμα φτύσω μια φορά ακόμα..
άλλο ένα ρίσκο..
δική μου η θέληση!!
δικό μου σώμα!!
...........................................
Πρεπει δεν πρέπει
ποιός το αποτρέπει;
ποιός το τηρεί;
μια νύχτα ακόμα αν θα λυγίσω
ποιός θα το δει;

θα προχωρήσω
χάσω κερδίσω δεν με ενδειαφέρει
άλλη μια απόφαση
δικός μου ο στόχος
δικό μου χέρι!
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)

Δεν είναι που..

Ποτέ ναυαγοί!!!!

Χαράζουμε πορεία σε αυτή την απρόβλεπτη ζωή..
Τα ανεμολόγια άλλα λένε..αλλά εμείς προχωράμε..κόντρα στους ανεμοδείχτες..
Σε ένα ατελείωτο πέλαγο,με την δύναμη της ψυχής και του ένστικτου,συχνά
χαμένοι στις φουρτούνες,πάντα καπετάνιοι στα δικά μας πειρατικά καράβια..
Ομως.........ποτέ ναυαγοί!!!
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)