κάτι που δεν ήταν δικό σου ποτέ..

Aδειάζεις την ψυχή σου,μεταμορφωνεις την υπαρξη σου,
προχωράς σε τεντωμενο σκοινι..
Aκροβατείς,ρισκάρεις δίνεσαι,δένεσαι,αφήνεσαι..
επενδύεις όνειρα..κανεις πραξεις..
μα δε μένουν παρα μονο..
λέξεις λέξεις λέξεις..
Σαν μια χούφτα κόκκους άμμου..
φεύγουν και σκορπίζοντε και ας ματώνει το χερι να τους κρατησει..
Και μένεις να αιωρείσαι,ανάμεσα στα γιατί,
και να αναρωτιέσαι αν έπρεπε η όχι να τσακίσεις..
για κάτι που δεν ήταν δικό σου ποτε..
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)