ΤΟ ΧΑΙΒΑΝΙ..
Κάποτε κάποιου τού'πανε,
να πάρει την εξουσία..
κόντρα να πάει στον καιρό
ανάστημα να υψώσει..
Του τάξανε,ο λόγοs του,
θά'χε μεγάλη αξία
θα τού'διναν την δύναμη
πλήθη να ξεσηκώσει.
'Κείνου του καλοφάνηκε
φούσκωσε σαν μπαλόνι
άρχισε εξουσιαστικά
συνθήματα να γράφει..
αφού τον'επερίμεναν
του κόσμου όλοι οι θρόνοι
χρυσή σφραγίδα ζήτησε
τουs νόμουs να υπογράφει.
Κι'έτσι τον κόσμο ο αρχηγόs..
τον έκανε κουβάρι..
όποιοs τον νόμο αψήφαγε
αυτόs τον τιμωρούσε
τουs λόγουs δέκα ισχυρών
προσωπικά είχε πάρει
αφου τον 'κάναν άρχοντα
'κείνοs τουs προσκυνούσε..
Απ'την πολλή εξουσία του
άρχισε να τα χάνει..
όλη την γη στα πόδια του
ήθελε να την στρώσει..
μόνο που δεν εγνώριζε καλά, το χαϊβάνι..
όλα πωs έχουν τίμημα
που πρεπε να πληρώσει..
Κάλεσε τουs σωτήρεs του
λογαριασμό να δώσει,
που τον ορίσαν αρχηγό
καμάρι και τιμή του..
τουs ρώτησε τι ήθελαν
για να ανταποδώσει
κι'εκείνοι,για αντάλαγμα
ζήτησαν την ψυχή του..
Πάει κι'η εξουσία του,
πάει και τ'αρχηγιλίκι,
για κάποιο λόγο γίνονται όλα,
και τώρα φτάνει!!!
Εκείνον τον ασήμαντο
τον φάγανε οι λύκοι..
Τώρα του κόσμου
οι ισχυροί..
ψάχνουν άλλο χαϊβάνι..
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου