Η <νόνα> μου

Oταν τα όνειρά μου γίνονταν παγίδες,
όταν η νύχτα άκοσμη με τυρανούσε,
ξάγρυπνη όταν μ'αφήναν οι καταιγίδες,,
ήξερα τότε ποιός θα με παρηγορούσε..
Μία ζεστή μεγάλη αγκαλιά..
... η <νόνα> μου,η γλυκειά μου η γιαγιά.

Σφράγιζες στη ψυχή σου τα μυστικά μου
κι΄αν από φόβο έτρεμα,γελούσες..
παρηγοριά για τα παράπονά μου
τα δάκρυα στα μάτια μου φιλούσες..

Και τώρα που είμαι μόνη..
και παλεύω..
σε έναν κόσμο,δίχως ζεστασιά..
την αγκαλιά σου <νόνα> μου γυρεύω
θέλω να γείρω στη ζεστή σου την καρδιά..

Θέλω στα χέρια σου ξανά να με κρατήσεις
έτσι όπως πάντα έκανες παλιά..
Θεέ μου να ήξερες..
π'οσο πολύ μου λείπεις..
και πόσο θά΄θελα να σ΄έχω εδώ κοντά
ξανά να σου ζητώ παρηγοριά
καλοσυνάτη μου,σοφή γιαγιά..

Μέσα σ' αυτόν τον καταστροφικό αιώνα,
τίποτα δεν με κάνει να σε ξεχνώ
καλή μου <νόνα>
(by eleni)