Η λέξη «λαμόγιο», είναι ταυτισμένη με τον απατεώνα, τον «αβανταδόρο», τον καιροσκόπο, τον καταχραστή, αυτόν που κάνει «αρπαχτές» και τον ασυνεπή στις υποσχέσεις του. Η πράξη που τελεί το λαμόγιο, λέγεται «λαμογιά». Η επικρατέστερη εκδοχή, οδηγεί στην ιταλική προέλευση και ετυμολογία τού όρου και πιο συγκεκριμένα στην λέξη «Λα μόγιε» (La moglie=Η γυναίκα). Μια συνηθισμένη δικαιολογία τών χαρτοπαικτών που είχαν κερδίσει κάποιο σεβαστό ποσό και ήθελαν να αποχωρήσουν με έναν εύσχημο τρόπο για να μην το χάσουν, ήταν (και μάλλον εξακολουθεί να είναι) η…μουρμούρα γυναίκα τους που τούς περίμενε στο σπίτι. «Εεε… Λα μόγιε, λα μόγιε…», έλεγαν κι αποχωρούσαν. Έτσι, όσοι ακολουθούσαν αυτοί την τακτική, αποκαλούνταν κοροϊδευτικά «λα μόγιε». Ο όρος αυτός, όταν πέρασε στην Ελλάδα, ταυτίστηκε αρχικά, κυρίως με τούς «αβανταδόρους» και «τσιλιαδόρους» τών παπατζήδων. Αυτοί, έκαναν τον «κράχτη», προσποιούμενοι τον παίχτη που κέρδιζε το παιχνίδι, προσελκύοντας έτσι ανύποπτα θύματα στα νύχια τού παπατζή.Στις μέρες μας, η λέξη «λαμόγιο» έχει ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση και είναι εν πολλοίς συνυφασμένη με τούς διεφθαρμένους πολιτικούς, καθώς κι αυτούς που παρασιτούν υπό την εύνοιά τους.
pontosandaristera.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου