Bρες τον μου Φεγγάρι..

Εσήμανε μεσάνυχτα της πόλης το ρολόι
κι'η σιγαλιά το πέπλο της απλώνει στο σκοτάδι..
όλα τριγύρω μοιάζουνε ν'αρχίζουν μοιρολόϊ...
γιατί μακριά του το περνώ κι'αυτό το βράδυ..

Η μοναξιά σαν φάντασμα πλανιέται στο δωμάτιο
το σώμα μου ασυντρόφευτο ριγεί πάνω στο στρώμα
και μια φωτογραφία του σ'εκείνο το φυλάκιο..
να μου θυμίζει πως καιρό,θά'χει να'ρθεί ακόμα..

Βρες τον μου φεγγάρι
κάνε μου την χάρη
και φέρ'τον να τον πάρω αγκαλιά..
μπα σε καλό μου,πονάει το μυαλό μου
τον νοιώθω που δακρύζει και πονά..

Τεμπέλικα αργοσέρνονται στο εκρεμές οι δείκτες
σαν να τον εμποδίζουνε τον χρόνο να κυλίσει
συνομοτούν να γίνονται ατέλειωτες οι νύχτες
κι'εγώ θα λυτρωθώ απ'αυτά μόνο όταν γυρίσει..

Βρες τον μου φεγγάρι
κάνε μου την χάρη
και φέρ'τον να τον πάρω αγκαλιά..
μπα σε καλό μου,πονάει το μυαλό μου
τον νοιώθω που δακρύζει και πονά..
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)