Θυμάσαι που σου έλεγα
να κόψεις λίγο τα φτερά σου
και να μη δείχνεις πουθενά...
τι κρύβεις μέσα στην καρδιά;
Θυμάσαι που σου ζήταγα
τα πάντα ολόγυρά σου
να μην τα αισθάνεσαι ποτέ
με τόση σιγουριά;
Μα εσύ ποτέ δεν μ'άκουγες
έκανες πάντα τα δικά σου..
μόνο εσύ έβλεπες γύρω σου
μια αόρατη ανθρωπιά..
ήθελες ανταπόκριση
στα αθώα αισθήματά σου..
μόνο που..σε γεμίζανε
με αισθήματα πλαστά..
Μη μου μιλάς άλλο λοιπόν για όνειρα και στόχους
εσύ,ποτέ δεν στάθηκες σπουδαίος σκοπευτής..
μάσκες πλαστές απλώχερα μοίραζες στους ανθρώπους
και την πραγματικότητα αρνιόσουν να την δεις..
Θυμάσαι που στο έλεγα;
ήξερα τι θα πάθαινες..
τό'ξερα πως οδυνηρά στην γη
θα προσγειωθείς..
Ξέχασα μόνο να σου πω
πως κάποτε θα μάθαινες
θά'πρεπε όμως δυστυχώς....
πρώτα να πληγωθείς..
Ελένη Μέη Ασημακοπούλου
(by eleni)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου